Hver vill þessar eðlur?

Vúhú I'm on fire...

Jibbí skibbí, bara tvö blogg sama daginn... jahérna hér.
Ég er að fara með Steina á árshátíð á morgun hjá Fossberg. Við förum á Hvolsvöll, förum í óvissuferð... svo mikil óvissuferð að meira að segja þeir sem skipulögðu þetta vita ekki hvað við erum að fara að gera... Eina sem við vitum er að það væri gott að vera í strigaskóm eða gönguskóm og klæddur eftir veðri... sem þíðir að öllum líkindum 3ja tíma gönguferð. Vona samt ekki. Svo verður matur og ball og gist á Hótel Hvolsvelli og svo aftur heim á sunnudaginn. Kristófer verður í pössun hjá Dísu spillifrænku, Ella frænda og Gassa, hundinum þeirra.
En afþví að nú gæti ég verið að fara að gera eitthvað skemmtilegt þá er ég að sjálfsögðu komin með bullandi kvef og ógeð. Ég held ég sé með ofnæmi fyrir hlutum sem ég er búin að hlakka til í langan tíma að gera... er geggjað hress á meðan ég er í þessu "hlakka til" ástandi en svo þegar atburðurinn er bara á næsta leyti þá gerist eitthvað og ofnæmið blossar upp... lýsir sér yfirleitt annað hvort með MIKLUM magakvölum eða svaðalegu kvefi. Kvefið kemur yfirleitt þegar ég á að fara að borða eitthvað svakalega gott... bara svona svo að ég finni alveg pottþétt ekki neitt bragð af þessum mat sem öllum hinum í kringum mig finnst svo OFSALEGA bragðgóður. Hnuss segi ég nú bara.

Annað... ég umgengst Pólverja á hverjum einasta virkum degi... held ég geti sagt undantekningalaust. Þeir koma á skrifstofuna til mín, biðja um vinnu, segja upp vinnu, koma með læknisvottorð og fleira og fleira... bara svona sem fylgir því að vinna hjá fyrirtæki. Oftast eru þetta indælis menn og ekkert vesen, mjög kurteisir upp til hópa. En nú er ég búin að gera merka uppgötvun. Kurteisin býr í hárinu á Pólverjum og líka í lengdinni. Það hefur ekki brugðist að þeir Pólverjar sem hingað hafa komið og verið með dónaskap þeir eru allir snoðaðir. Hver einn og einasti. Ég leit út um gluggann á móttökunni hjá mér í dag og sá mér til mikillar skelfingar 3 snoðaða Pólverja, alla undir meðalhæð. Ég undirbjó mig andlega á u.þ.b. 3 sekúntum fyrir þessa heimsókn. Það borgaði sig líka. Einn þeirra taldi sig eiga eitthvað sökótt við fyrirtækið og ákvað að það væri góð hugmynd að taka það út á mér... ég hlyti að geta svarað fyrir allt hjá fyrirtækinu... en málið var að hann kunni ekki neitt í íslensku og ekki gekk það heldur með enskuna. Hann horfði ógnandi á mig... og urraði. Ég er ekki að grínast... hann urraði. Kannski var hann bara mállaus greyið. En allavega... ég brosti til hans og þá urraði hann meira og viti menn næsti Pólverji sem líka var undir meðalmennsku í hæð, álíka stutt hár og álíka málgefinn urraði líka.
Ég hugsaði með mér... jæja er nú Pólland farið að senda liðið af hælunum líka. Þá geltir þriðji Pólverjinn á mig með MJÖG SVO bjagaðri ensku... "Why you give him no money". Ég var að spá í að urra á móti og gelta... "because he is ugly" en ákvað að hætta við það, en það var engu að síður satt... hann var alveg ótrúlega ljótur. Ég benti honum á að venjan væri að kynna sig fyrst og bera svo upp erindið. Hópurinn fríkkaði ekki á svipinn við það. Ég fór og talaði við launafulltrúann og var þar með laus við hundingjahópinn... hjúkk. Ég get svo svarið fyrir það... þetta var hreinlega eins og atriði úr Charmed... svona fyrir þá sem til þekkja.
En eins og ég sagði áðan þá býr kurteisin í hárinu og hæðinni hjá Pólverjum því allir þeir sem hér hafa komið og verið ljúfmannlegheitin uppmáluð hafa allir haft hár lengra en á að giska 2 cm og allir náð allavega 170 cm á hæðina.

Hver stelur ruslinu??? Ég bara spyr.

Ég veit að það er svolítið langt síðan þetta gerðist en what the hey...
Mánudagskvöldið 14. apríl var verið að ganga frá heima um kl. 19 og rusladallurinn orðinn fullur eins og gengur og gerist. Jæja Steini, setur hann út fyrir og biður mig um að taka hann með mér þegar ég fari út... því kl. 19:15 ætlaði ég út að borða með stelpunum sem voru með mér í læknaritaranáminu. Allavega.... ég fer út þarna kl. 19:15 en steingleymdi að kippa pokanum með í tunnuna. Þegar ég kem heim spyr ég Steina hvort hann hafi farið með pokann í tunnuna... nei hann hafði ekki gert það, hélt að ég hefði gert það. Þá kom í ljós að einhver hafði komið og tekið bévaðan ruslapokann... með matarafgöngum og kúkableyjum... ég segi nú bara verði honum að góðu.

Sennilega hefur mig aldrei langað jafn mikið til að hringja í mömmu eins og núna. Hringja í mömmu og segja henni þær skemmtilegu fréttir að ég sé loksins að fara til Spánar. Eins mikið og ég var búin að tala við hana um það hvað mig langaði til að fara út, þá loksins þegar búið er að bóka ferðina að þá er engin mamma til að tala við og segja frá plönunum.
En allavega planið er að fara 1. október til Barcelona og vera þar í viku. Fara í sædýrasafnið. Fara á Römbluna. Borða góðan mat, drekka góð vín og hafa það bara alveg ferlega gott. Við Steini og Kristófer, Mæja og Pálmi ætlum að fara saman og heimsækja Arnhildi, Gabba og Arnar. Ferðin var bókuð í dag og þá er bara að finna sér íbúð á La Sagrada Famila svæðinu, þ.e.a.s. rétt hjá Gaudi kirkjunni og Arnhildi og þeim.

F. 08.09.1960. D. 05.04.2008.

Elsku mamma mín lést aðfaranótt 5. apríl sl. eftir áralanga baráttu við krabbamein. Ég sakna hennar óheyrilega mikið, en ég er svo tóm og dofin að stundum finn ég ekki neitt, finn ekki söknuð, finn ekki depurð, finn ekki gleði, finn ekki sorg, finn ekki hungur, finn ekki þreytu, finn ekki neitt... bara tóm og dofin. En svo kemur bylgjan, ég finn allt, finn óyfirstíganlega sorg, finn endalausa depurð og söknuðurinn eftir mömmu minni verður yfirþyrmandi, þó finn ég ekki gleði. Hana hef ég ekki fundið núna í nokkra daga, finn jú fyrir votti af gleði þegar ég hugsa til litla barnsins hans Leifs bróðurs og Lilju kærustunnar hanns, ófædds lítils frænda míns, en svo hugsa ég ... "sem aldrei á eftir að kynnast ömmu sinni"... og verð óendanlega döpur aftur. Hvernig yfirstígur maður sorgina sem fylgir því að missa ástvin? Er það nokkurn tíman hægt?
Við mamma áttum ekki skap saman þegar ég var unglingur og sé ég óheyrilega mikið eftir því að hafa ekki verið hin fullkomna dóttir fyrir mömmu mína. En síðustu árin kynntumst við alveg upp á nýtt og var hún mín allra besta vinkona síðustu ár. Ég hringdi í hana lágmark einu sinni á dag og ef ég var ekki búin að hringja í hana þann daginn hringdi hún í mig. Ég gat leitað til mömmu með allt, bókstaflega allt. Í hvern á ég að hringja núna á hverjum degi og leita ráða þegar ég veit ekki hvernig ég á að elda hitt og þetta, þegar Kristófer er veikur, þegar ég er að versla mér föt eða bara til að kjafta. Af öllum þeim sem ég hef nokkurn tíman þekkt fannst mér best að hringja í mömmu til að bara kjafta... hafði kannski nákvæmlega ekki neitt merkilegt að segja þegar ég hringdi... bara kjafta um allt milli himins og jarðar. Í hvern á ég að hringja þegar Kristófer segir eitthvað ótrúlega fyndið, í hvern á ég að hringja þegar Kristófer gerir eitthvað ótrúlega sætt... ég á aldrei eftir að heyra röddina hennar mömmu aftur. Ég veit að ég þekki fullt af fólki sem ég get hringt í til að kjafta en það fólk er ekki mamma.

Einhver sagði einhverntíman að tíminn læknaði öll sár... ég held að það sé ekki satt. Hann kannski setur plástur á þau, en plásturinn læknar ekki neitt... hann hylur sárið, ver það... en sárið hverfur ekki fyrir tilstuðlan plástursins. Ég held að alltaf eigi eitthvað eftir að koma upp sem ýfir sárin, rífur plásturinn af og það er sárt... það vita allir sem einhvern tíman hafa tekið af sér plástur... það er sárt.

Kristófer sonur minn, kvaddi ömmu sína á mjög fallegan hátt, hann sendi henni fingurkoss þar sem hún lá í rúmi sínu nokkrum dögum fyrir andlát sitt. Nú er sá háttur hafður á að við sendum ömmu alltaf fingurkoss áður en hann fer að sofa... sendir hann upp til ömmu þar sem hún er að leika sér hjá guði eins og hann komst að orði um daginn.

Elsku mamma, fingurkoss til þín.

:)

Jæja, stuð stuð,
Við Steini skelltum okkur í þrítugsafmæli á laugardaginn hjá Benna frænda. Þar var margt um manninn og mikið stuð :) Fórum svo bara heim, en restin af afmælinu fór held ég á NASA á Pallaball.
Hilmar er hjá okkur núna, hann var sumsé að koma úr brettaferð á Ítalíu á laugardagskvöldið, hann verður svo hjá okkur þar til á miðvikudaginn en þá ætlar familían að skella sér á norðurlandið góða og Hilmar ætlar að fljóta með :)
Kristófer elskar það að hafa Hilmar hjá sér... einn í viðbót til að leika sér við.

já... hérna.... hmmmmmm.... hérna :/

Jæja, endalaust langt síðan síðast... en það verður bara að hafa það... vona bara að enginn hafi beðið með öndina í hálsinum.
Jæja, ég er byrjuð í nýju vinnunni minni og líkar bara vel, reyndar er starfið ekki alveg eins og starfslýsingin var og því mjög rólegt hjá mér. En það á eftir að breytast, það er eitthvað verið að endurraða verkefnum hér hjá okkur og líst mér bara vel á það, það er sumsé ekki verið að fækka hjá okkur heldur fjölga :)
Annars er svo sem ekkert að frétta.
Mér fannst þetta svolítið fyndið svo að ég ákvað að stela þessu og skella hér inn hjá mér, sýnir okkur hvað við erum bjartsýnt og flott fólk :)

+15°C
Fólkið á Spáni notar kuldaúlpur og þykka vettlinga.
Íslendingar liggja í sólbaði.

+10°C
Frakkar reyna af vanmætti að fá kyndinguna í gang.
Íslendingar planta blómum í garðana sína.

+5°C
Bílar á Ítalíu neita að fara í gang.
Íslendingar fara að gamni sínu í bíltúr á Saab druslunni.

0°C
Eimað vatn frýs.
Vatnið í Hvítá verður aðeins þykkra.

-5°C
Fólkið í Californíu frýs næstum til dauða.
Íslendingarnir grilla í síðasta sinn áður en veturinn skellur á.

-10°C
Bretar byrja að kynda húsin sín.
Íslendingar byrja að nota langerma boli.

-20°C
Götusalar byrja að flýja frá Mallorca.
Íslendingar enda miðsumarshátíðina. Haustið er gengið í garð!

-30°C
Grikkir deyja úr kulda og hverfa af yfirborði jarðar.
Íslendingar hætta að þurrka þvott úti.

-40°C
París byrjar að gefa eftir kuldanum.
Íslendingar standa í biðröð við pylsuvagnana.

-50°C
Ísbirnirnir byrja að flykkjast burt frá Norðurpólnum.
Íslenska landhelgisgæslan frestar björgunaræfingum, í von eftir alvöru vetrarveðri.

-60°C
Mývatn frýs.
Íslendingar kaupa sér 48DVD og halda sig inni við.

-70°C
Jólasveinninn heldur í suðurátt.
Íslendingarnir verða pirraðir því þeir geta ekki geymt brennivínið sitt úti.
Íslenska landhelgisgæslan setur í gang björgunaræfingar.

-183°C
Örverur í mat lifa ekki af.
Íslenskar kýr kvarta yfir handköldum bændum.

-273°C
Öll atóm staðnæmast vegna kulda!
Íslendingar byrja að tala um að það sé kalt úti.

-300°C
Helvíti frýs!
Ísland vinnur Eurovision!