Vúhú I'm on fire...

Jibbí skibbí, bara tvö blogg sama daginn... jahérna hér.
Ég er að fara með Steina á árshátíð á morgun hjá Fossberg. Við förum á Hvolsvöll, förum í óvissuferð... svo mikil óvissuferð að meira að segja þeir sem skipulögðu þetta vita ekki hvað við erum að fara að gera... Eina sem við vitum er að það væri gott að vera í strigaskóm eða gönguskóm og klæddur eftir veðri... sem þíðir að öllum líkindum 3ja tíma gönguferð. Vona samt ekki. Svo verður matur og ball og gist á Hótel Hvolsvelli og svo aftur heim á sunnudaginn. Kristófer verður í pössun hjá Dísu spillifrænku, Ella frænda og Gassa, hundinum þeirra.
En afþví að nú gæti ég verið að fara að gera eitthvað skemmtilegt þá er ég að sjálfsögðu komin með bullandi kvef og ógeð. Ég held ég sé með ofnæmi fyrir hlutum sem ég er búin að hlakka til í langan tíma að gera... er geggjað hress á meðan ég er í þessu "hlakka til" ástandi en svo þegar atburðurinn er bara á næsta leyti þá gerist eitthvað og ofnæmið blossar upp... lýsir sér yfirleitt annað hvort með MIKLUM magakvölum eða svaðalegu kvefi. Kvefið kemur yfirleitt þegar ég á að fara að borða eitthvað svakalega gott... bara svona svo að ég finni alveg pottþétt ekki neitt bragð af þessum mat sem öllum hinum í kringum mig finnst svo OFSALEGA bragðgóður. Hnuss segi ég nú bara.

Annað... ég umgengst Pólverja á hverjum einasta virkum degi... held ég geti sagt undantekningalaust. Þeir koma á skrifstofuna til mín, biðja um vinnu, segja upp vinnu, koma með læknisvottorð og fleira og fleira... bara svona sem fylgir því að vinna hjá fyrirtæki. Oftast eru þetta indælis menn og ekkert vesen, mjög kurteisir upp til hópa. En nú er ég búin að gera merka uppgötvun. Kurteisin býr í hárinu á Pólverjum og líka í lengdinni. Það hefur ekki brugðist að þeir Pólverjar sem hingað hafa komið og verið með dónaskap þeir eru allir snoðaðir. Hver einn og einasti. Ég leit út um gluggann á móttökunni hjá mér í dag og sá mér til mikillar skelfingar 3 snoðaða Pólverja, alla undir meðalhæð. Ég undirbjó mig andlega á u.þ.b. 3 sekúntum fyrir þessa heimsókn. Það borgaði sig líka. Einn þeirra taldi sig eiga eitthvað sökótt við fyrirtækið og ákvað að það væri góð hugmynd að taka það út á mér... ég hlyti að geta svarað fyrir allt hjá fyrirtækinu... en málið var að hann kunni ekki neitt í íslensku og ekki gekk það heldur með enskuna. Hann horfði ógnandi á mig... og urraði. Ég er ekki að grínast... hann urraði. Kannski var hann bara mállaus greyið. En allavega... ég brosti til hans og þá urraði hann meira og viti menn næsti Pólverji sem líka var undir meðalmennsku í hæð, álíka stutt hár og álíka málgefinn urraði líka.
Ég hugsaði með mér... jæja er nú Pólland farið að senda liðið af hælunum líka. Þá geltir þriðji Pólverjinn á mig með MJÖG SVO bjagaðri ensku... "Why you give him no money". Ég var að spá í að urra á móti og gelta... "because he is ugly" en ákvað að hætta við það, en það var engu að síður satt... hann var alveg ótrúlega ljótur. Ég benti honum á að venjan væri að kynna sig fyrst og bera svo upp erindið. Hópurinn fríkkaði ekki á svipinn við það. Ég fór og talaði við launafulltrúann og var þar með laus við hundingjahópinn... hjúkk. Ég get svo svarið fyrir það... þetta var hreinlega eins og atriði úr Charmed... svona fyrir þá sem til þekkja.
En eins og ég sagði áðan þá býr kurteisin í hárinu og hæðinni hjá Pólverjum því allir þeir sem hér hafa komið og verið ljúfmannlegheitin uppmáluð hafa allir haft hár lengra en á að giska 2 cm og allir náð allavega 170 cm á hæðina.

Hver stelur ruslinu??? Ég bara spyr.

Ég veit að það er svolítið langt síðan þetta gerðist en what the hey...
Mánudagskvöldið 14. apríl var verið að ganga frá heima um kl. 19 og rusladallurinn orðinn fullur eins og gengur og gerist. Jæja Steini, setur hann út fyrir og biður mig um að taka hann með mér þegar ég fari út... því kl. 19:15 ætlaði ég út að borða með stelpunum sem voru með mér í læknaritaranáminu. Allavega.... ég fer út þarna kl. 19:15 en steingleymdi að kippa pokanum með í tunnuna. Þegar ég kem heim spyr ég Steina hvort hann hafi farið með pokann í tunnuna... nei hann hafði ekki gert það, hélt að ég hefði gert það. Þá kom í ljós að einhver hafði komið og tekið bévaðan ruslapokann... með matarafgöngum og kúkableyjum... ég segi nú bara verði honum að góðu.

Sennilega hefur mig aldrei langað jafn mikið til að hringja í mömmu eins og núna. Hringja í mömmu og segja henni þær skemmtilegu fréttir að ég sé loksins að fara til Spánar. Eins mikið og ég var búin að tala við hana um það hvað mig langaði til að fara út, þá loksins þegar búið er að bóka ferðina að þá er engin mamma til að tala við og segja frá plönunum.
En allavega planið er að fara 1. október til Barcelona og vera þar í viku. Fara í sædýrasafnið. Fara á Römbluna. Borða góðan mat, drekka góð vín og hafa það bara alveg ferlega gott. Við Steini og Kristófer, Mæja og Pálmi ætlum að fara saman og heimsækja Arnhildi, Gabba og Arnar. Ferðin var bókuð í dag og þá er bara að finna sér íbúð á La Sagrada Famila svæðinu, þ.e.a.s. rétt hjá Gaudi kirkjunni og Arnhildi og þeim.